Sevgisun (Fatma): Sevgi, dostluk göster anlamında
1941’de Söğüt’te doğdum. Kıvırcık saçlarımdan dolayı beni Şirley (Shirley Temple) diye severlerdi. Okulun ilk günü zil çalınca dışarı koştuğum için öğretmen beni dövdü. Babam da öğretmene kızıp herkesin içinde hıncını benden aldı. Ben dokuz yaşındayken öldü. İlkokuldan sonrasını okumadım.
Ablam evlenince annemle Bursa’ya ipek fabrikasında çalışmaya gittik. Bana mışır mışır yaprak yiyen ipek böceklerini tartma görevini verdiler. On yedi yaşıma gelmiştim. Eskişehir’e bir akrabamıza gitmiştik. Terzide beni Ayşe Öğretmen görmüş. Avukat olan ortanca oğluna almayı düşünmüş. Annemle görüştüler. Söz günü eşimi ilk kez gördüm. İstemem ben bunu, dedim. Hem yaşımın iki katı. Annem verilen sözden dönülmez dedi, evlendim. Kayınvalidem adımı Sevgisun olarak değiştirdi. Artık bir emir eri olarak yeni aileme sevgi sunmam gerekiyordu.
Odunpazarı’nda eşimin ailesiyle yaşamaya başladım. İlk kızım Vildan doğunca çok sevindim. Bir ara boşanmayı düşündüm ama çocuğum da benim gibi babasız kalmasın diye vazgeçtim. İkinci kızım Nurcan oldu. 1968’de İstanbul’a taşındık. Ama eşimin Eskişehir’deki müvekkillerini taşıyamadık. Haliyle ekonomik durumumuz biraz bozuldu. Sonra üçüncü kızım Ayşen oldu. Kızlarım için o zamanlar maarif koleji sınavlarını takip ettim. Onlara burs bulup kolejlerde okuttum. Üçü de iş güç sahibi oldu, evlenip mutlu yuva kurdular.
İstanbul’da kardeşim gibi sevdiğim komşularım oldu. Moda plajına gider güneşlenirdik. Piknik yapardık. Severdik birbirimizi. Kırkımda annem ölünce artık yaşım geldi diye başımı örtmeye karar verdim. Çocukken ipek fabrikasındaki kısacık çalışmam bana emeklilik hakkı kazandırdı. Maaşım var çok şükür. Elli yıl aynı nohut oda bakla sofa evde ömür tükettikten sonra kızlarım bana 77 yaşımda yenice bir ev aldılar. İyi günlerim de oldu kötü günlerim de. Ama ben hayatta en çok da çocuklarımı sevdim.
Sevgisun (Fatma): Present love, friendship
I was born in Söğüt in 1941. As I had curly hair, people called me Shirley (Temple). On the first day of school, the teacher beat me because I ran out the door. My father got furious at the teacher but he projected his rage to me in front of everyone. He died when I was nine. I didn't study further after primary school.
When my sister got married, I went to Bursa with my mother to work at the silk factory. They gave me the task of weighing the silkworms that were rustling for the leaves. I was 17 then. We went to visit one of our relatives in Eskişehir. Ayşe Teacher had seen me at the tailor. She thought of matchmaking me with her second son who was a lawyer. She met my mother to discuss this possible marriage. I saw my husband for the first time at the occasion of his parents asking for my hand. Later I told my mother that I didn't want him. He was double my age. She said that we made a promise and we must keep it. That’s how I got married. My mother-in-law changed my name into Sevgisun. Now I had to present love to my new family. It was an order.
I started living in Odunpazarı with my husband’s family. I was very happy when my first daughter Vildan was born. I thought about divorce at some point, but I didn’t want to leave my child without a father, like myself. My second daughter Nurcan was born. We moved to Istanbul in 1968. But we couldn't move my husband’s clients from Eskişehir. As a matter of fact, our economic situation deteriorated a little. Then my third daughter Ayşen was born. For my daughters, I followed the high school entrance exam applications. I found scholarships for them to study at colleges. All three of them got good jobs and married happily.
I had neighbors in Istanbul that I loved like a sister. We would go to the beach in Moda to sunbathe, have a picnic. We really liked each other. I decided to wear a headscarf at my 40 when my mother passed away, as it was time for it, I thought. The short while that I worked at the silk factory as a young girl brought me the right to retirement. Thank goodness I have my salary. After living in the same tiny house for fifty years, my daughters bought me a newer flat at the age of 77. I had good days and bad days. But I loved my children the most in life.