Bu ülkede çocuk olmak zor.
Bu ülkede genç olmak zor.
Bu ülkede kadın olmak çok zor.
Bu ülkede eşcinsel olmak çok zor.
Bu ülkede erkek olmak zor.
Bu ülkede yaşlı olmak zor.
Bu ülkede engelli olmak zor.
Bu ülkede fakir olmak çok zor.
Bu tanımlar saymakla bitmez ama bu ülkede vicdanlı insan olarak kalmak çok ama çok çok zor!
Adaletin bu mu?
Buna adalet değil cinayet dağıtmak denir.
Her aileden bir can almadan için rahat etmeyecek herhalde.
Polisine vur diyeceksin milletin gözüne iştahla sıkıp vuracak.
Yargına tık bunları içeri diyeceksin tıkacak.
Oğluna sıfırla diyeceksin hemen babacım deyip yapacak.
Analarını da alıp gitmesini söylediğin halk balık hafızasıyla şaşırıp kefenlerini alıp gelecek.
İnsanları milli, kültürel ve dini değerler üzerinden sömüreceksin, insan haklarının ne demek olduğunu
unutacaklar.
Kültürel rölativizm denilen cenderenin içine düşecekler.
Kendilerine saygı duyulsun isterken başkalarını ezip geçecekler.
Sonra yine olan özgür düşünceye, barışa, bir diğerini ötekileştirmeden birlikte yaşamaya çalışan topluluklara olacak.
Dünya bin beş yüz yıl önceki toplumsal şartlara göre yazılmış anayasa tadında bir metne bağlı kalınamayacak kadar küreselleşti ve eskiden birbiriyle savaşan toplumlar birbirine entegre oldu.
Sen neden hala aynı ülkede yaşayan insanları birbirine düşman etmeye çabalıyorsun?
Kendi yalnızlığından mı?
İnsanları din ve ırk temelinde ayrıştırıp 21. yüzyılda cehaletin yükselişini inşa etmeye girişmektense 1945'ten beri olgunlaşan evrensel insan haklarına yoğunlaşmış bir düşünür, bu bağlamda gerçek bir devlet adamı olsaydın keşke.
Düşününce, sen politikaya hiç bulaşmasaydın keşke!
Belki popüler kültür tarihinde bir gol kralı, gönüllerde bir spor tanrısı olurdun.
Toplumsal, siyasal ve kültürel tarihte şeytani bir diktatör olarak hatırlanmaktansa senden övgüyle bahsederdik.
Korkunçsun.
Utanmazsın.
Gurursuzsun.
Vicdansızsın.
Gitmen gerekiyor.
Anla artık.
Bitti.